عوامل موثر بر تعیین قیمت نمای کرتین‌وال

1) مشخصات فنی شیشه:

نوع شیشه (سکوریت، لمینت، دوجداره، هوشمند و Low-E)

ضخامت و ابعاد شیشه

برند و کشور سازنده

2) ویژگی‌های پروژه:

حمل و نقل قطعات به محل پروژه

متراژ کل نما

ارتفاع ساختمان

شرایط آب و هوایی منطقه

میزان دسترسی به محل پروژه

وجود یا عدم وجود تاور‌کرین، داربست یا بالابر بر روی نما

3) سیستم اجرایی کرتین وال:

نوع سیستم نصب (استیک، یونیتایز، اسپایدر)

جنس و کیفیت پروفیل‌ها

پیچیدگی طراحی و مدول‌بندی

تعداد و ابعاد بازشوها

4) ملاحظات خاص:

استاندارد‌های ایمنتی و حقاظتی

الزامات خاص طراحی

زمانبندی اجرای پروژه

شرایط نگهداری و گارانتی

هر یک از این عوامل می‌تواند به صورت جداگانه یا ترکیبی بر هزینه نهایی پروژه تأثیر بگذارد. به طور کلی، قیمت نمای شیشه‌ای کرتین‌وال بر اساس ترکیب این پارامترها و با در نظر گرفتن شرایط روز بازار محاسبه می‌شود.

کرتین وال استیک Stick-Built Curtain Wall Systems

این سیستم یکی از روش‌های اجرای نمای کرتین‌وال است که در آن اجزای اصلی شامل شاسی‌های آهنی، لامل‌های آلومینیومی (مولیون‌های عمودی و ترانسوم‌های افقی) و پانل‌های شیشه‌ای به صورت جداگانه به محل پروژه حمل شده و در محل نصب مونتاژ می‌شوند. در این روش تمامی مراحل مونتاژ شامل نصب قاب‌ها، نصب شیشه‌ها، عایق‌بندی و آب‌بندی در محل پروژه انجام می‌گیرد. این سیستم به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، امکان اجرای طرح‌های پیچیده معماری را فراهم کرده و برای انواع ساختمان‌ها با کاربری و ارتفاع مختلف گزینه‌ای اقتصادی و کارآمد محسوب می‌شود.

یکی از مزیت‌های این سیستم صرفه‌جویی قابل توجه در هزینه‌های حمل و نقل و انبارداری است. از آنجایی که قطعات به صورت مجزا به محل پروژه ارسال می‌شوند، نیاز به فضای وسیع برای ذخیره‌سازی واحدهای پیش‌ساخته بزرگ وجود ندارد. این ویژگی به ویژه برای پروژه‌های شهری با محدودیت فضایی یا سایت‌های ساختمانی کوچک بسیار حائز اهمیت است و مدیریت پروژه را ساده‌تر می‌کند.

مزایای استفاده از کرتین‌وال استیک :

• انعطاف‌پذیری بالا در طراحی (امکان اجرا در طرح‌های پیچیده و غیراستاندارد، مناسب برای ساختمان‌های با فرم‌های منحنی و زوایای خاص)
• کاهش هزینه‌های حمل و نقل به دلیل انتقال مواد به صورت مجزا
• قابلیت تطبیق با تغییرات نقشه در حین اجرا به دلیل امکان اصلاح اندازه‌ها و جزئیات در محل
• نیاز به فضای انبار کمتر به دلیل انتقال تدریجی مصالح مورد نیاز به محل پروژه
• قابلیت تعویض بخش‌های آسیب‌دیده بدون نیاز به تخریب کل نما یا آسیب رسانی به سایر بخش‌ها
• مقاومت عالی در برابر نیروهای جانبی و تغییرات آب و هوایی
• کاهش انتقال حرارت و آلودگی صوتی
• امکان استفاده از انواع شیشه‌های خاص و به صورت ترکیبی با سایر سیستم های نمای خشک
• کاهش هزینه‌های اجرا به دلیل مونتاژ در محل و عدم نیاز به تجهیزات سنگین نصب
• هزینه اجرای کمتر نسبت به سیستم یونیتایز (پیش‌ساخته)
• سرعت مناسب در اجرا
• امکان اجرای انواع بازشوها

موارد استفاده کرتین‌وال استیک :

• ساختمان‌های اداری، هتل‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و مجتمع‌های تجاری با ارتفاع متوسط (۱۰ الی ۱۵ طبقه) به دلیل هزینه پایین‌تر نسبت به سیستم‌های پیش‌ساخته و امکان اجرا در ابعاد محدود.
• پروژه‌هایی با طراحی نمای منحنی و اشکال نامتعارف به دلیل انعطاف‌پذیری بالا در تنظیم و نصب اجزای عمودی (مولیون) و افقی (ترانسوم) به صورت دستی در محل.
• پروژه‌هایی با بودجه محدود به دلیل کاهش هزینه‌های تولید در کارخانه و حمل‌و‌نقل.
• بازسازی نماهای قدیمی یا افزودن کرتین وال به ساختمان‌های موجود
• پروژه‌های واقع در مناطق دورافتاده یا کشورهای در حال توسعه به دلیل نیاز نداشتن به جرثقیل‌های سنگین یا ماشین آلات خاص برای نصب.
• پروژه‌هایی با الزامات خاص عایق‌بندی یا امنیتی به دلیل امکان انتخاب و نصب مصالح متنوع به صورت جداگانه
• پروژه‌های آزمایشی یا ساخت نمونه‌های اولیه نما در یک طراحی جدید به دلیل قابلیت تست و اصلاح اجزا در محل قبل از اجرای نهایی.

مراحل اجرای کرتین وال استیک

زیرسازی شامل نصب قاب‌های فلزی عمودی (مولیون) و افقی (ترانسوم) است که شیشه‌ها و پانل‌ها روی این شبکه سوار می‌شوند. مراحل نصب کرتین‌وال استیک به شرح زیر است:

1) آماده‌سازی اولیه سازه اصلی برای نصب زیرسازی: بررسی و تراز کردن سطح سازه بتنی یا فلزی برای نصب آنکراژها و تعیین نقاط انصال آنکراژ‌های زیرسازی به سازه بر اساس نقشه اجرایی توسط واحد نقشه‌برداری.

2) نصب آنکراژها (اتصالات زیرسازی): در این مرحله واحد اجرایی به کمک واحد‌ نقشه‌برداری آنکرهای مکانیکی (مانند انکربولت‌های فولادی)، آنکرهای شیمیایی (چسب‌های اپوکسی یا گروت) و صفحات نگهدارنده فلزی (Brackets یا Anchorage) را بر اساس نقشه‌ها درنقاط مشخص شده در مرحله قبلی نصب کرده و  زیرسازی مورد نیاز جهت نصب لامل‌ها را پس از گرفتن تایید از واحد نظارت، آماده سازی میکنند.

3) اجرای قاب بندی اصلی (مونتاژ و نصب لامل‌ها): مولیون‌ها (بخش عمودی قاب‌ها) تک به تک و با فاصله مشخص روی آنکرها نصب شده و به صورت دقیق به کمک دوربین‌های نقشه برداری جانمایی می‌شوند؛ سپس با نصب ترانسوم‌ها (بخش افقی قاب‌ها) به مولیون‌ها، یک شبکه قاب‌بندی کامل برای قرارگیری شیشه‌ها و انواع عایق ها آماده می‌شود. در این مرحله عایق‌های لاستیکی EPDM نیز بر روی قابها نصب می‌شود که وظیفه جلوگیری از نفوذ آب و هرگونه ذرات گرد و غبار و برودت هوا به داخل ساختمان را بر عهده دارند. این مرحله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چرا که عملکرد حرارتی و آب‌بندی سیستم را تضمین می‌کند.

4) نصب شیشه‌ها و پنل ها: پس آماده سازی قاب‌ها، شیشه‌ها و پنل‌های طراحی شده با دقت بسیار بالا در جای خود قرار می‌گیرند و بر اساس سیستم طراحی شده به سازه متصل می‌شوند.

5) نصب عایق‌های حرارتی و صوتی: عایق بندی فضای بین مولیون‌ها و سازه اصلی به وسیله عایق‌های مختلف حرارتی و صوتی در صورت نیاز.

6) عایق بندی و کنترل‌های نهایی: با توجه به سیستم انتخابی عملیات آب بندی و درز بندی نهایی انجام می‌شود و کنترل‌های نهایی شامل تست آب‌بندی با فشار استاندارد، بررسی گشتاور اتصالات، آزمایش مقاومت در برابر نفوذ هوا و اندازه‌گیری ضریب انتقال حرارت انجام می‌شود تا کیفیت اجرا تأمین گردد..

در طول اجرا باید به نکات مهمی مانند دمای محیط (بین 5 تا 40 درجه سانتیگراد)، رطوبت نسبی (زیر 80% برای اجرای درزگیر)، استفاده از داربست یا بالابر مناسب با ایمنی کامل و مستندسازی دقیق تمام مراحل توجه ویژه داشت. این موارد تضمین‌کننده کیفیت نهایی اجرا و دوام سیستم کرتین وال استیک می‌باشند.

عوامل موثر بر تعیین قیمت نمای کرتین‌وال استیک

• مساحت نما و ارتفاع ساختمان (تعداد یونیت‌ها)
• نوع (سکوریت، لمینت، دوجداره، هوشمند و Low-E)، تعداد و مساحت شیشه مورد نیاز
• نوع، ابعاد و کیفیت پروفیل مصرفی در ساخت یونیت
• سیستم زیرسازی انتخابی و جنس آن (فولادی یا آلومینیومی)
• نوع و کیفیت عایق‌‌های مورد استفاده
• دسترسی و شرایط نصب (وجود جرثقیل، داربست، بالابر یا لیفتراک در کارگاه)
• شرایط آب و هوایی موقعیت جغرافیایی محل پروژه
• تعداد، ابعاد و نوع بازشوها
• پیچیدگی‌های طراحی و اجرا نظیر وجود المان‌های منحنی و زاویه‌های نا متعارف
• مدت زمان انجام پروژه
• هزینه کنترل کیفیت و تست‌های عملکردی
• استانداردهای ایمنی و حفاظتی مورد نیاز

انواع شیشه در کرتین وال

1) سکوریت:

شیشه سکوریت با فرآیند حرارتی خاصی تولید می‌شود که در آن شیشه ابتدا تا دمای نزدیک به نرم‌شدن (حدود 620 درجه سانتی‌گراد) گرم شده و سپس به سرعت سرد می‌شود. این فرآیند باعث ایجاد تنش‌های سطحی کنترل‌شده می‌گردد که مقاومت مکانیکی شیشه را تا 5 برابر افزایش داده و آن را در برابر ضربه، حرارت (تا 300 درجه) و استرس‌های محیطی بسیار مقاوم می‌سازد. ویژگی منحصر به فرد این شیشه، شکستن به قطعات کوچک و کم‌خطر است که ایمنی ساکنین را به ویژه در مواقع بحرانی مانند زلزله تضمین می‌کند.

با توجه به مزایای چشمگیر شیشه سکوریت، امروزه از این محصول در بخش‌های مختلف ساختمان از جمله پنجره‌های بزرگ، درب‌های شیشه‌ای، نرده‌ها، پارتیشن‌ها و ویترین‌ها استفاده گسترده‌ای می‌شود. این شینه نه‌تنها ایمنی ساختمان را افزایش می‌دهد، بلکه با حفظ ویژگی‌های نوری و شفافیت شیشه معمولی، امکان استفاده از طرح‌های مدرن معماری با قطعات شیشه‌ای بزرگ را نیز فراهم می‌آورد. کاربردهای وسیع شیشه سکوریت در نمای ساختمان‌های بلندمرتبه، مراکز تجاری و اماکن پرتردد، گواهی بر اثربخشی این فناوری در صنعت ساخت‌وساز است.

2) لمینیت:

شیشه لمینیت با ترکیب دو یا چند لایه شیشه و قراردادن لایه‌های پلیمری بین آنها تولید می‌شود. این ساختار تحت فشار و حرارت به صورت یکپارچه درآمده و ویژگی‌های منحصر به فردی پیدا می‌کند. مهمترین مزیت این شیشه، ایمنی بالای آن است؛ چرا که در صورت شکستن، قطعات شیشه به لایه میانی چسبیده و از پرتاب خرده‌شیشه جلوگیری می‌کند. همچنین این شیشه با جذب ۹۵ درصد از اشعه‌های مضر UV، از رنگ‌پریدگی وسایل داخلی جلوگیری کرده و به عنوان عایق صوتی مؤثری در محیط‌های پرسر و صدا عمل می‌نماید.

کاربردهای شیشه لمینیت بسیار گسترده بوده و از پنجره‌های معمولی تا شیشه‌های ضدگلوله و مقاوم در برابر زلزله را شامل می‌شود. در ساختمان‌سازی، این شیشه برای نماهای تمام شیشه بلندمرتبه، سقف‌ها و نرده‌های شیشه‌ای، آسانسورهای شفاف و پله‌های شیشه‌ای استفاده می‌شود.

3) شیشه‌های دو جداره:

شیشه دوجداره با ایجاد یک لایه هوای خشک یا گاز بی‌اثر مانند آرگون بین دو لایه شیشه، به عنوان عایقی مؤثر در برابر تبادل حرارت عمل می‌کند. این سیستم ساده اما هوشمندانه، از هدررفت انرژی در زمستان و نفوذ گرمای ناخواسته در تابستان جلوگیری می‌نماید. فاصله هوایی بین دو جداره شیشه که توسط پروفیل آلومینیومی عایق‌بندی شده، نقش اصلی را در کاهش انتقال حرارت ایفا می‌کند.

در معماری معاصر، استفاده از شیشه دوجداره به دلیل کارایی بالا در صرفه‌جویی انرژی و قابلیت ترکیب با انواع شیشه‌های ایمنی و کنترل نور، به انتخاب اول بسیاری از طراحان تبدیل شده است. این فناوری نه تنها به کاهش هزینه‌های گرمایش و سرمایش منجر می‌شود، بلکه آسایش حرارتی ساکنین را نیز به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.

4) شیشه‌های کم گسیل (Low-E): راهکار بهینه‌سازی مصرف انرژی

شیشه‌های Low-E با پوشش فلزی نامرئی خود، عملکردی هوشمندانه در کنترل تبادل حرارتی ارائه می‌دهند. این پوشش خاص که ضخامتی کمتر از یک تار موی انسان دارد، به صورت انتخابی امواج مادون قرمز (گرما) را منعکس می‌کند، در حالی که نور مرئی را به راحتی از خود عبور می‌دهد. این ویژگی منحصر به فرد باعث می‌شود این شیشه‌ها در تابستان مانند یک سد حرارتی عمل کرده و از ورود گرمای ناخواسته به داخل جلوگیری کنند، در حالی که در زمستان گرمای داخلی را حفظ می‌نمایند.

مزایای قابل توجه این شیشه‌ها شامل کاهش چشمگیر هزینه‌های انرژی (تا ۳۰-۵۰٪)، بهبود آسایش حرارتی ساکنین و محافظت در برابر اشعه‌های مضر UV می‌باشد. این شیشه‌ها نه تنها باعث کاهش بار سیستم‌های کنترل دما، رطوبت و کیفیت هوا می‌شوند، بلکه از تغییر رنگ و تخریب مبلمان، فرش‌ها و آثار هنری نیز جلوگیری می‌کنند. از دیدگاه زیست محیطی، استفاده از شیشه‌های Low-E به کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک شایانی می‌نماید.

در مقایسه با شیشه‌های معمولی، شیشه‌های Low-E به سرمایه‌گذاری اولیه بیشتری نیاز دارند. همچنین طراحی و نصب این شیشه‌ها مستلزم دقت و تخصص بالایی است تا از عملکرد بهینه آنها اطمینان حاصل شود. با این حال، با در نظر گرفتن صرفه‌جویی بلندمدت در هزینه‌های انرژی، این سرمایه‌گذاری معمولاً در بازه زمانی معقولی بازگشت دارد. پوشش زیاد این پنجره می‌تواند باعث ایجاد انعکاس قابل مشاهده جزئی شده و در برخی موارد بر نماهای بیرونی تأثیر بگذارد.

از دیگر انواع شیشه‌ها می‌توان به شیشه‌های آینه‌ای (رفلکتیو)، شیشه‌های هوشمند (الکتروکرومیک) و شیشه های رنگی و طرح‌‌دار اشاره کرد.

انواع اتصال شیشه به سازه کرتین‌وال:

در سیستم‌های نمای شیشه‌ای کرتین‌وال، روش‌های مختلفی برای اتصال شیشه به سازه اصلی وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های منحصر به فردی دارند. مهمترین این روش‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

اتصال ساختاری (Structural Glazing) :

این روش با استفاده از چسب مخصوص سیلیکون سازه‌ای انجام می‌شود که شیشه را مستقیماً به سازه متصل می‌کند. این روش اغلب همراه با فشاردهنده‌ها یا کلیپس‌ها استفاده می‌شود. این تکنیک نمای بسیار تمیز و یکپارچه‌ای ایجاد می‌کند که در آن هیچ فریم قابل مشاهده‌ای وجود ندارد. این سیستم برای پروژه‌هایی که ظاهر مینیمال و مدرن مدنظر است بسیار مناسب می‌باشد.

اتصال Cover Cap یا نیمه فریم لس:

شیشه در قاب‌های عمودی (مولیون) و افقی (ترانسوم) قرار می‌گیرد و با استفاده از فشاردهنده‌های آلومینیومی (Pressure Plates) که با پیچ به دماغه لامل‌ها متصل می‌شوند، درون این شبکه ثابت می‌شود. یک کاور آلومینیومی یا پلاستیکی روی فشاردهنده‌ها نصب می‌شود تا پیچ‌ها و اتصالات پنهان شوند.

سیستم ترکیبی:

این روش هوشمندانه مزایای اتصال ساختاری و مکانیکی را ترکیب می‌کند. با استفاده همزمان از چسب و اتصالات فلزی، هم زیبایی نمای شیشه‌ای حفظ می‌شود و هم استحکام لازم تأمین می‌گردد. این سیستم انعطاف‌پذیری خوبی در برابر حرکات ساختمان دارد.

اتصال نقطه‌ای:

در این روش پیشرفته، شیشه فقط در چند نقطه مشخص با پیچ‌های مخصوص به سازه متصل می‌شود. این تکنیک باعث ایجاد حس شناور بودن شیشه می‌شود و نمای بسیار مدرنی ایجاد می‌کند. البته اجرای این روش نیاز به دقت و تخصص بالایی دارد.

در انتخاب روش مناسب برای اتصال شیشه، عوامل متعددی باید در نظر گرفته شوند. مقاومت در برابر زلزله، تحمل تغییرات دمایی، هماهنگی با طراحی معماری، بودجه پروژه و شرایط آب‌وهوایی منطقه همگی در این تصمیم‌گیری نقش مهمی ایفا می‌کنند. معمولاً تیم‌های مهندسی پس از بررسی دقیق همه این عوامل، بهترین روش اتصال را برای هر پروژه انتخاب می‌کنند.